YUKARI ÇIK

Kaç Kişi Online

28 Ağustos 2018 Salı

Unutulan Mahalle Kokusu


Eskiden bir mahalle vardı
Komşuda pişer bize de düşerdi
Tabaklar hiç boş verilmezdi
Şimdi komşu neydi, kimdi
Bu mahalle çok değişti
Sözde şartlar iyileşti
Ama kentsel değil ki bu dönüşüm
Alabildiğine bireysel bir ölüşüm
Artık ahmetlerin büyük kızı da değildik
Şimdi neydik, kimdik
Bu mahalleyle biz de değiştik

Eskiden bir mahalle vardı
Çocuklar sokakta oyun oynar
Sürekli şamata koparırdı
Şimdi çocuk neydi, kimdi
Bu mahalle çok değişti
Mahalle maçında kale direği olan
O büyük taşlar vardı ya hani
Onlar kocaman apartmanlar oldu
Kapılarına bekçiler kondu
Bu mahalleyle insanlık da dondu

Eskiden bir mahalle vardı
Selam sabah kesilmezdi
Şimdi de günler ayıyor mesela
Akşamlar da iyi oluyor bazen
Ama kimse söylemez oldu
Bu mahalle çok değişti
Marangoz kapadı dükkanı
Tatlıcı başka yere taşındı
Bakkal da sizlere ömür
Biz de yakında gidiciyiz
Bu mahalleyle artık iyi değiliz

36 yorum:

  1. gene süper bir anlatım. gerçekten..

    YanıtlaSil
  2. Bu mahalleleri bir yerlere taşıdılarsa eğer,biz de oralara gitsek ya :))

    YanıtlaSil
  3. Eline koluna sağlık Naz'cığım, ne kadar güzel ve gerçekçi bir şiir olmuş.
    Hakikaten eskinin tadı tuzu başkaydı, bizim de 'Mehmet bakkal amcamız' ve 'Ahmet bakkal'ımız vardı. :( onlar geldi aklıma...:(
    Sevgiler:)

    YanıtlaSil
  4. Yaa eski diye bir şey kalmadı. Şimdilerde eskilerden bir şey kalmaz bilmez oldu.

    YanıtlaSil
  5. Ne güzel anlatmışsın .

    YanıtlaSil
  6. Gercekten kalmadi o mahalle kavrami 🙄

    YanıtlaSil
  7. Çok güzel bir mahalleymiş. Ancak, mahalle baskısı diye diye mahalle kokusunu unuttuk.

    YanıtlaSil
  8. Kaleminize sağlık. Mazide kaldı o mahalleler...

    YanıtlaSil
  9. Güzel bir anlatım olmuş. Belki de mahalleden daha fazla çocukluğumuzu özlüyoruzdur.

    YanıtlaSil
  10. Okuduğum ikinci şiirin ve bunu da çok beğendim. Ayrıca blogumu ziyaret ettiğin için çok teşekkür ederim. Gerçekten de eski mahalleler kalmadı. Bence bunun nedenlerinden biri de kalabalık nüfus. Büyüdüğüm mahalle İstanbul'da olmasına rağmen herkesin birbirini tanıdığı, yatana kadar bütün evlerin kapılarının sonuna kadar açık bırakıldığı, zarar görme tehditi olmadan komşunun evine çocuk başına gidilebildiği, sofra kuruldumu komşunun kapısını çalıp yemeğe çağrıldığı bir yerdi. Daha neler neler yazarım. Şimdi büyüdüğüm sokakta tanımadığım insanlar var. Bazen bana dik dik bakıp sen kimsin sürekli geçiyon falan diyen oldu. Kızıp " Asıl sen kimsin, Ben ömrüm boyunca burda oturdum" dediğim oldu. Çünkü yuvarlandığımız, çiçek topladığımız, oyunlar oynadığımız, yatıp bulutlardan şekiller çıkarmaya çalıştığımız çayırların yerini yan yana binalar almış. Hangi biriyle tanışabiliriz ki? Tanışsak bile bizi kendi çocuğu gibi koruyup kollayan komşular gibi olmuyorlarki.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim :) Yorumu okurken duygulanmamak elde değil gerçekten... Ben de belki tam bir mahalle kavramına sahip olamadım yaşım itibariyle ama yine de şu zamana kıyasla o zamanlar o kadar tatlı o kadar sahiciymiş ki...

      Sil
  11. Çok güzel bir anlatım. Kalmadı mahalleler, kapı önü çitlenen çekirdekler, sek sek oynayan çocuklar....

    YanıtlaSil
  12. çok güzeeeel yazmışsın vallası hissettim hepsisiniii :)

    YanıtlaSil
  13. Tebrikler! Harika bir anlatım olmuş!

    Mahalle kültürümüz geri gelmez artık ama herkes çevresinden başlayarak bir şeyler yapabilir sanki...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler :) Evinin önünü süpürme olayını bence çoktan geçtik :(

      Sil
  14. Harika bir anlatım, bizi geçmişteki o mahallelere götürdünüz. Akşamları kapı önlerinde oturup gelen geçenin dedikodusunu yapan yaşlı teyzeleri bile özledim, artık onlara kızmıyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hahaha onların da tek eğlencesi buydu napsınlar :)

      Sil
  15. mahallede yaşanmış çocukluklar sanki hep güzel hatırlanıyor, acısı bile... kalemine yüreğine sağlık

    YanıtlaSil
  16. Site çocuğu olma üzüntüsü...

    Blogunuzu çok beğendim. Yazılarınızı takip edeceğim. Sevgiler. B.
    Yeni yazıma bakmak ister misiniz?
    https://benirva.blogspot.com/2018/09/atolyelerle-kafeler-bulusursa-ne-olur.html

    YanıtlaSil
  17. Aynı apartmanda birbirine selam vermeyen komşular olduk.Ne güzel yazıp anlamışsın insanı,mahalleyi yüreğine sağlık

    YanıtlaSil
  18. Naz'cığım nerelerdesin? :( özledim...:(

    YanıtlaSil