Aç Kapını Ben Geldim

Aa iki haftadır yazmamışım. Ne ara geçmiş o iki hafta farkında değilim vallahi. Vizeler sağolsun zaman algısı kaydı gitti. Şükür ki perşembe günü bittiler. Pek erken oldu bu seferkiler. O yüzden hazırlanamadım güzelce. Zaten bu dönemki hocaların huyunu suyunu da bilmiyorduk. Ne sorar nasıl sorar gibisinden. İçlerinden adam gibi soran olmadı hiç. Geçen döneme göre bu dönem ortalama biraz düşük gelecek gibi. Finallerde kasmak lazım. Şimdi aöf sınavları var önümde. Bir de onlara hazırlanmam gerek. Onlar bitince finallere çalışmaya başlayacağım derken okul bitecek. Bu yazı istediğim gibi değerlendirebilirim inşallah.

Son vizeyi de olunca bi rahatladım bi rahatladım anlatamam. O günden beri kafamı dağıtıyorum. Ne zamandır sinemaya gidemiyordum. Koşa koşa gittim hemen. Annemin Yarası'nı izledim. Beklediğimden de iyiydi. Film beni baya içine çekti. Gözümü kırpmadan izledim resmen. Bir daha izleyesim var ki ben aynı filmi tekrar tekrar izlemeyi sevmeyenlerdenim. 

Daha sonra da bi Akyaka havası aldık. Bol yürüyüş yaptık. E tabi biraz da ıslandık. Havalar malum biraz çikin. Oysa ki vizelerden önce ne kadar da güzeldi. O mis havalarda ders çalıştık. Şimdi bu soğuk havalara kaldık. Nisanın ilk haftası İzmir'de olacağım. Belki o ara güzelleşir havalar. İyice bir gezer tozarım da kendime gelirim. 

Şu vize haftası düzgün beslenemedim. Birazcıcık hazır şeyler tükettim. Şimdi çok pişmanım. Telafi etmeye çalışıyorum. Ama nafile! Canım bir yandan baklava isterken öte yandan iskender istiyor. Üstelik karnım tokken. Nee ayıp. Sıkıldıkça yemek yiyesim geliyor işte. Öyleyse sıkılmamalıyım. Tamam sıkılmıcam. Söz. Tamam anlaştık.