2016'nın İlk Yayını

Selamlarrr. Sonunda geldim. Sınavlarım bittiğine ve tatilim başladığına göre buna kesin dönüş de diyebiliriz. Yaklaşık 2 aydır tek kelime yazamadım maalesef. Önce açıktan okuduğum şu ikinci üniversitenin sınavları sonra kendi üniversitemin sınavları derken bir baktım 2 ay geçmiş bile. Gençliğimiz sınavlarla geçiyor yaa ne güzel! Hep bir telaş hep bir yoğunluk. Neyse ki bitti gitti de rahatladım. Şükür kendimi kastığıma da değdi sonuçlar. Övünmek gibi olmasın ama 3.87 geldi bu dönem ortalamam. Sınıf birincisiyim galiba şu an. Tabii amaç bölüm birincisi olmak. Böyle devam edersem de olacak gibi. Ama kendi kendimi motive etmekten sıkıldım artık. Bu yüzden her türlü motivasyona ve övgüye açık olduğumu belirtmek istiyorum :)

İzmir'i de ne çok özlemişim yahu. Vizelerden sonra gelmedim. Okul bitene kadar dayanayım dedim. Bir nevi kendimle iddiaya girdim. Kazandım da çok lazımmış gibi. Ama şimdiden evimi de özledim. Resmen evimle aramda duygusal bir bağ var. Eh bi de insan kafasını dinlediği yeri ister istemez özler sonuçta. Burda kafam şişti bir haftada. Ailenin yanında olunca illa ki gürültü patırtı oluyor ve benim yaşlı kafam bunlara gelemeyebiliyor. Hemen bir baş ağrısı falan. İşkence çektiriyor bana. Dün de midem yüzünden ölüyordum nerdeyse. Hiç uyuyamadım bir ağrı bir bulantı. Uykum var ama uzanınca daha çok bulanıyor diye yatamıyorum da. Oturup ağlamamak için zor tuttum kendimi. Sabah olur olmaz hastaneye gittim. Ben orda kusmamak için direniyorken kadın parmak izi okuyucuda kaydımı yapmaya çalışıyor bir de sürekli olmadı diyip yeniden denettiriyor. En son şimdi bu aletin içine kusacağım olur belki o zaman dedim de garip garip baktı suratıma. Doktor yüzünden de sinirlerim uzaya zıpladı zaten. Sordum çok kötüyüm bir serum falan iyi gelir mi ki diye. O zaman acile git ben sana ilaç yazabilirim anca dedi. Ama sert bir üslupla. Yaa özel hastanede bile paramızla rezil oluyoruz ona yanıyorum ben. Midem bulanıyor dedim gıda zehirlenmesi dedi direk. O muayene parasını boşu boşuna mı veriyoruz anlamıyorum. Neyse sonra halimin kötü olduğunu anladı da acile yolladı sağolsun. Ama acilde boş yatak yok. Hemşireye sordum ne zaman boşalır yataklar. Bilemem dedi. Eve mi gideyim o zaman dedim evet dedi yaa rahatlığa bak. Sonra o da üzüldü herhalde halime dedi gel doktora bir soralım başka ne yapabiliriz diye. Sonra birkaç ilaç ismi konuştular anlamadım tabii ki. Hemşire odasına götürdü. Sandalyeyi gösterdi yat kalçanı sıyır dedi. Ben şok. Sandalyeye nasıl yatılır yaa. İğneden hiç korkmam da sandalyede nasıl yatayım be. Dedim koldan bir şey yapsanız olmuyor mu. Olur mu hiç dedi. Ben de sandalyeye yatamam eve gidiyorum dedim çıktım gittim. Yol boyu da sövdüm durdum. Bu sefer de sinirden ağrıdı midem. Eve geldim ilaçlarımı alıp yattım da nafile. Şükür bu sabah iyi uyandım. 2016'dan tek dileğim sağlık vallahi. Sağlıklı olunca gerisi gelir zaten. Hepimize sağlıklı günler diliyorum o zaman. Bir de yokluğumu farkedip yeni yayın isteyen Sevdicann ve Kağıt Salıncak'a teşekkürler, iyi ki varsınız :)