Şanssızlığın Dibi

Ah şu aralar şanssızlığın dibini görmüş durumdayım. Her işim ters gitti neredeyse. Az çok alışkınım böyle durumlara ama her gün her gün bir aksilik olunca insan dayak yemiş gibi oluyor. Şans kolyesi, bilekliği, taşı falan ne varsa alacağım artık. Bu ne böyle yahu? (Sus isyan etme çarpılırsın.)

Geçtiğimiz haftasonu aöf sınavlarım vardı malumunuz. İşte erkenden gittik okula yürüyoruz fakülteye doğru. Bir baktım elime ne kalem var ne silgi. Öyle elimi kolumu sallaya sallaya gidiyorum bildiğiniz. Rahatıma diyecek yok maşallah. Panik bile olmadım. Gittim bir kafeye sordum var mı diye. Abi üzülerek yok dedi. O sırada bir kız duymuş kalem istediğimi. Sağolsun arkası silgililerden bir kalem verdi bana. Neyse ki benim fakültenin önünde satılıyormuş kalemdir silgidir falan bir sürü şey. Bir kalem bir silgi hatta bir kalemtraş aldım nolur nolmaz diyerekten. 

Sınavdan sonra karşıyaka çarşıya gittik. Bir mağazanın kataloğundan bisiklet bakıyordum kendime. Bir kadın vardı hemen solumda. Masanın üzerine yaymış kollarını babasının yeri gibi takılıyor. Bir de gelip bana off saçın değiyor koluma rahatsız oluyorum diyip dirseğiyle iktirmesin mi beni! Ayy ben yolarım bunu. Ama işte aniden sinirlenince bir kal geliyor bana. Yavaş yavaş kontrol ediyorum gerçi artık bunu. Kadına yan tarafa geç de saçlarım kolunu rahatsız etmesin hanfendi dedim. Ayy off evet çok rahatsız oldum dedi gitti yan tarafa. Havalara bak yaaa. Kimsin lan sen?! Durup durup laf söyledim kadına. Hemen yanımda zaten duyuyor beni. Ama takmıyor. Kuul olacak ya hani. Yaş olmuş 50 hala kuul olcam diye yırtıyor bir yerlerini. Allahın delisi. Geldi beni buldu yine.

Salı günü kardeşimin gösterisi vardı yine. Okulun yıl sonu etkinliği kapsamında. Ben gitmeyi düşünmüyordum bu sefer. Nedenini makendonya gecesi adlı yazımı okuyarak öğrenebilirsiniz. Etkinlik için iki bilet alındı. Annemle babam gidecekti. Sen benim akıllı kardeşim biletleri çaldır okulda. Gidelim de bir şekilde gireriz artık falan denildi sonra. Babam kargo beklediğinden gelemeyeceğim dedi son dakika. Annem de tek gitmek istemedi. Bana yine göründü etkinlik yolları. Kardeşim biz ikinci sırada çıkacağız zaten oynadıktan sonra da gideriz diyince mırın kırın etmeden gittim etkinliğin yapılacağı yere. Saat dörtten önce gittik. Sekiz gibi eve döndük. Evet ikinci çıktılar sahneye. Ama sondan ikinci. Benim baş yine mevta.... 

Kardeşimi video çekmiştim oynarken. En öndeydim o yüzden on numara beş yıldız bir çekim olmuştu. Amma velakin tam videoyu kaydedeceğim sırada telefon bir kastı. Video çöp. Ben gayet sakinim tabii. Alıştım alıştım. O video adam akıllı kaydolsa telefon sonra kassa olur muydu hiç. Olmazdı!

Çarşamba günü bisikletim geldi eve. Bianchi bella serisinden beyaz pembe bir bisiklet seçmiştim. Bana gelen renk pembe beyaz. Hatta pespembe desem yeridir. Mecbur geri gönderdik. Zaten doğru gelse şaşardım. Aksilik olmazsa olmaz yani. Bir de telefon almıştım. Neyse ki o doğru gelmiş. Ama hediye olarak kırılmaz camı vardı onu getirmemişler. Dün gidip taktırdım hediyemi. Bence o deli kadın uğursuzluk getirdi bana. Nasıl bozacağız bu büyüyü?

ALLAH ASLI ENVER ŞANSI VERSİN GERİSİ HALLOLUR ASLINDA :)