Kırk Altı

Sonunda bu sabah yağışsız bir güne merhaba diyebildik. Ve ben kaç sabahtır yapmak istediğim yürüyüşü nihayet gerçekleştirebildim. Ağır ağır bir pazar kahvaltısı yaptıktan sonra da keyif çayımı yudumlarken gazetemi okumaya başladım. Eyüboğlu Eğitim Kurumları'nın 46. yılı için yazmış olduğu bir yazıyla karşılaştım biraz önce. Çok hoşuma gitti bu orjinal kuruluş yıl dönümü yazısı. O yüzden sizlerle paylaşmak istedim. Keyifli okumalar ve iyi pazarlar dilerim :)

Bu hayatta insanın 1 amacı olmalı. Bir de bi dediğini 2 etmeyecek azmi. Biriyle diğerini yan yana koyduğunda 3 eden dostların olmalı bu hayatta. Çocukken iş dönüşünü 4 gözle beklediğin baban gibi, sen de en az 5 gol atmalısın çıktığın her maçta. 6 üstü hayat, yaşayıp gidiyoruz işte diyenlere inat, dolu dolu yaşamayı bilmelisin 7 gün 24 saat. Ve keşke 1 haftada 8 gün olsaydı diyecek kadar yaşama aç! Düşünsenize, sadece 9 ay hazırlanıyoruz koca bir ömür yaşamak için ve o koca ömrü 10 numara yaşamak en güzeli bizim için. Bazen ilk 11'de sahaya çıkmayı başaramasak da yılmak yok yola devam demeli insan, her gece saatler 12'yi vurduğunda! Şimdi bir çocuk düşünün henüz 13 yaşında... 14 kişilik ailesiyle, 15 m2'lik bir yaşamda. İşte yaşadığımız bu hayat hep 16 raunt o çocuğa. Ama köyünde okuma yazma bilen 17. kişi olmak, onun tek hayali bu hayatta. Bu hayali gerçekleştireceği okulsa, evine 18 km uzakta. O çocuk günde 19 saat çalışıp kazandığı parayla, 20 günde terfi etti gazete satmaktan ayakkabı boyamaya. 21 yaşındaydı aşık olduğu kızdan ilkokul mezunusun, dengim değilsin cevabını aldığında. 22 yaşında ortaokulu bitirdi dışarıdan girdiği imtihanla. Ardından Vefa Lisesi'ne koştu 23 yaşında. Onun için 1 güne hiçbir zaman 24 saat yetmedi. 25. yaşında ömründen 25 yıl gitti. Hayata kaldığı yerden devam etmesi 26 dakika sürdü askerlik dönüşü. Ayda 27 gün mesaideydi, yaşı henüz 28'di. Bir 29 Ekim kutlaması gibiydi yaşam enerjisi ve arkadaşlarına başarı 30 katlı bir binanın merdivenlerini tırmanmaya benzer demişti. 31 yaşında gerçekleştirdiği hayalinin adıydı ARI Dershaneleri. 32 kişilik sınıflarda verdiği eğitimle, 33 yaşına zafer çığlıklarıyla girdi. Yine de 34 plakalı şehrin hızına yetişmek imkansızdı ve 35 yaş, şairin de dediği gibi yolun yarısıydı. Eğitime duyduğu bu aşka, okuduğu 36 kişilik bir ilkokul sınıfında yakalanmıştı. 37 yıl sonra bile, o günleri anarken gözlerinde aynı heyecan vardı. 1938 yılında yaşanan kaybın acısını kalbinde hep hissetti. 39. yaş gününde Atatürk ilkelerine bağlı bir nesil yetiştirmek için en önce kendisine söz verdi. Hani bir sözü 40 kere söylersen olur ya, işte verdiği o sözü böyle tuttu. 41 kere maşallah diyeceğimiz nesilleri yetiştirdi. 42 dişli bir kurttu Eyüboğlu ve onun için güneş günde 43 kez doğuyordu. Bugün bu yarışta 44 sayı farkla önde olsak da, eğitim aşkımız takılmış bir 45'lik plak gibi her an ağzımızda. Bugün Eyüboğlu Eğitim Kurumları 46. yılında.