Uykuyu Beklerken

Gecenin bu karanlığı ve sessizliği üzerine yazılacak ne çok şey var değil mi? Bu yalnızlık ve yavaş yavaş demlenen hüzün... Kafamızda birbiriyle çarpışan onca düşünce... Gece etkisini daha çok hissettiriyor bunlar insana. Ah bi de uyku tutmazsa. Hayallerin biri bin para. Hayallerimiz birbiriyle yarışır adeta. Neler geçmez ki aklımızdan. Belki ünlü olmuşuzdur. Başarı, para, şöhret peşimizi bırakmaz. Belki de masallardaki prens/prenses gibi ermişizdir muradımıza. Bundan sonrası hep aşk, sevgi, mutluluk, huzur...
Kısacası seneler sonrasını hayal ederiz yarını düşünmez, bugünün kıymetini bilmezken. Sonra hayaller kısmen de olsa bitince -uyku da hala gelmemişse- şöyle döner bir geçmişe bakarız. Güzel anılarımız yüzümüzde bir tebessüm oluştururken, kötüleri hüznümüzün demini arttırır. Bazı anılarıysa yeniden yaşamak isteriz. Kimi "bugün benim en mutlu günüm" dediklerimizdendir. Kimi de değiştirmek istediğimiz pişmanlık anlarımızı barındırır. Bu sırada birçok insan gelir gözümüzün önüne. Kafamızın içi nüfus dairesi gibi olur. Tüm bunları düşünmekse yorar bizi. Uykuya birkaç adım daha yakınızdır artık. Göz kapaklarımıza teslim olacağımız o an gelene kadar da bu kısır döngü içinde dolanırız dururuz. Ve o an gelince artık koyunların çitlerden atlayacak takati kalmamıştır. Bizse gökyüzündeki en beyaz bulutun üzerinde kendimize bir yer bulmuşuzdur. Ah işte şimdi her şey çok daha güzel oldu!